Fikircikler

Tartışılır mi? İçeriksiz olarak elbette. İçerik ne midir? Sorularla başlayalım: Sahi, asgari ücret neye yarar? Kime yarar? Olmasa ne tür melanetler doğar? Asgari ücretin hem de aşırı enflasyon ortamında artması ile sağlanacak muhtemel yararın bedelini son tahlilde kim öder acaba? Sabah sabah, bizim sanal zekaya ‘asgari ücret gerekli mi’ diye sordum. Ne bu soruların, ne […]

Siyasetle politika sözcükleri çoğunlukla birbirinin yerine kullanılıyor. Politika sözcüğünün kökeni açısından pek de tutarsız sayılmaz. Öte yandan, politika sözcüğünün Grekçede poli=çok ve tika=yüz sözcüklerinden oluştuğunu ileri süren veya kökeni ne olursa olsun en azından böyle anlayan alabildiğine geniş bir kitle var. Bu yazıda politika sözcüğünü, galat-ı meşhur sayılan yani daha çok iki öyle bilinen ikinci

08.10.2019 Bu sabah da aynı saatte uyandım. Mahmurluğu, sessizliği ve dinginliği ile bu yaşlarda sabahlar bir başka güzel oluyor. En azından benim için. Okuyorum. Yazdığım da oluyor. Ne yapsam, keyifli hissediyorum; hattta hiç bir şey yapmasam da sağlığımı varlığımı şükürle ve yoğunlukla hissettiğim zaman dilimi artık benim için sabahlar. On yıldır falan böyle. Dünden gelen

Hayat aldanıştır? Ama neden? Bunu anlatmayı çok denedim. Beceremedim. Aşağıdaki yazıyı okuyunca, o iki tablonun meramımı anlatmak için şahane bir çıkış noktası olacağını düşündüm. Muhan Hocaya saygı ile söylemek gerek: Sadece iş hayatı değil, kendi dünyamızda gerçekleri örten veya saptıran bir sürü başka etken var. En önemlisi ise bizzat kendimiz. Kendimize uygun gerçeklere, sıklıkla tekrarlanmış

Temel Çelişki … ülkemizde refah devleti yaratma özleminin asıl ve temel çelişkisine de ( ikilem değil) bir güzel değinilseydi keşke: Yeterince üretmeden ve ülke çapında artı değer yaratmadan sosyal haklar verip yardım dağıtarak yoksulluğu yenemez, gelişemezsiniz. Yoksulluğun kalıcı tedavisi ise ancak gerçek manada ve yaygın istihdamla mümkün. Yani üretken bir işte ve geliştirilmiş yetenekle her

Narin can verdi ve gitti. Ardından milletçe ağlıyoruz. Canımızı yakan aleve küfreder gibiyiz. Genzimizi bizi boğacak kadar dolduran dumana doğal olarak kahredeyoruz. Yas tutuyoruz. Birbirimize olayın ne denli haksız ahlaksız olduğunu anlatıyoruz. O kadar. Nerden ve neden çıkar bu ruhumuzu karartan yangınlar, neden sık sık böyle ateşler sarar her yanımızı, can alan alevler karartır dünyamızı?

‘Kime aşık olacağını seçemez insan, tıpkı nerede doğacağını seçemeyeceği gibi’ diye yazmış bir arkadaş. Doğru demiş. İnsan neyi seçebilir ki? Belki de ona verilen en büyük ceza, minicik beyni ile evreni anlayacağını, özgür olacağını hayal etme yeteneğidir. Hayal gücü alabildiğine geniş ama algıları kısıtlı bir beyinle haddini aşan, çile dolu bir yaşam, sanki bizim alın

İnsanın da eşyanın da tabiatını er geç ama mutlaka bozar yoz kültür.Yozluğu kirletip bozmaktandır; bozdukça bozulmasından, sonunda kendi varlığını bile tüketip yok etmesinden. Nelere kadir değildir ki? Mücevheri çamura çevirebilir mesela. Nar gibi domatesi iğrenç bir çikolata bulamacı yapabilir. Altın tasta zemzem suyunu bir hamlede beyaz zehire dönüştürebilir. Has ipekten bir çırpıda düzinelerce hileli zar

Bana yedi kefeli bir terazi gerek usta, sende bulunur mu? Terazi Çarşısının girişindeki küçük dükkanında sabah kahvesini içmekteydi usta, yaklaşıp selam verdikten sonra bu sözleri söyleyen beyaz sakallı, çelebi görünüşlü adama garipseyerek baktı. Çarşının gün görmüş adamlarındandı. Soruyu önce anlamadı, çok geçmeden toparlandı. Terazinin öylesini hiç görmüş değilim beyim, dedi, ustamdan da duymadım. Biz teraziyi

Artık dilimize iyice yerleşmiş bir deyim var, şeytanı dışarıda aramak. Dış güçler son yıllarda bu deyimin sık duyulan bir türevi ve epeyce popüler oldu. Her belanın sebebi bizim dışımızda, halimiz hal değil lakin bunda bizim hiç payımız yok. Kaderimiz bu, nasibimiz böyle. Öyleyse yapacak bir şey yok. Çocukluk fantezilerinden kopamayan kişilerden toplumlara bulaşmış bir marazdır