Alıntı

Çok imrenirim, arkalarından mendil sallanan, su dökülen, dualar edilen insanlara. Aradan yıllar geçse de, çocukluklarının geçtiği mahallelerde oturanlara da imrenim. Hani, dara düşseler, zorda kalsalar, mutlaka çalacakları bir komşu kapısı ve oturup dertleşecekleri insanlar vardır. Doğumda da, hastalıkta da, ölümde de yanıbaşlarında hep bir el, sımsıcak ve yürekten uzanan. Nedense, ben hep göçebe yaşadım ve […]

MENTEŞOĞLU ABDULLAH TARAKÇIOĞLU MEHMET… Yaşar Duru Facebook sayfasında bu başlıkla paylaşmış yazısını. Yazı dediğim eskilerde yaşamış iki insan8m büyüleyici hikayesi. Okursan kurmaca sandım. Yine de okumayı bir başka perspektifle sürdürdüm, bitirİnce buradaki başlıkta perspektif dediğim o bakış açısını işaret etmeyi amaçlayan yukarıdaki başlığı tercih ettim. Evet, kahramanlık akıl İŞİ değildir. Zaten hayat, akıldan öte bir

Son kitabımı babama ithaf ettim. Kayıp Hayaller Koruyucusu’nu… Onun hayat hikayesi değil, ama onun gibi tertemiz, apaydınlık Anadolu çocuklarının hikayesi. Ve ben o babanın kızı olmasaydım bu duygularla yazılmazdı, öyle söyleyeyim size. Sarıkamış’ta bir tapu memurunun oğlu. Dedeme gelince, öyle bir baba düşünün ki, 2 erkek, 3 kız evladı var, ve hayatta en büyük amacı

Asıl adı Dico Nascimento. Daha da uzun da, hadi ben kısasını söyleyeyim. Bizim kuşak ismen bilir onu. Muhtemelen çoğumuzun babasının en hayran olduğu futbolcuydu. Pele’den bahsediyorum. Brezilya’da, çok fakir bir kasabanın en fakir ailelerinden birinin çocuğu. Okuldan sonra ayakkabı boyacılığı yapıyor. Çünkü babası bir bakımevinde tuvaletleri temizliyor, annesi ise zenginlerin evini. Anlayacağınız paraya ihtiyaç var.

Bize, âşıklık geleneğini tanıma, o geleneğin mücevher gibi deyişlerini dinleme fırsatı verdiği, karanlık dünyasından aydın görüşler sunduğu için ulu âşık Veysel’i daima rahmet ve şükranla anarım. Mahrum kaldığı ışıklar içinde şimdi huzurla uyusun BİR ANI Yıl 1959 falan. Urfa Lisesi’nde Ortaokul öğrencisiyiz. Türkçe öğretmenimiz: Nevvare hanım (Fatma Nevvare Erçin): “Çocuklar yarın okulumuza Âşık Veysel gelecek

Urfa’da zaman ağır akar. Hele de kış aylarında. Gündüzü ayrı, gecesi bir başka olurdu… Avlulu evlerde; mutfak avlunun bir ucunda, kiler bir diğer ucunda, bir odadan diğer odaya geçerken bile soğuğu iliklerinize kadar hissedersiniz. Yağmur varsa, ıslanmamak için koşar adım avluyu geçseniz de ayaklarınızı ıslanmaktan kurtaramazsınız. Ev işlerini yaparken soğuktan eli ayağı “pırçıklı gibi moraran”

Polonya’nın eski Cumhurbaşkanı Lech Walesa, Trump’a aşağıdaki mektubu yazdı. Mart 2025 Sayın Ekselansları, Sayın Başkan, Ukrayna Cumhurbaşkanı Volodymyr Zelensky ile yaptığınız görüşmenin haberini dehşet ve tiksintiyle izledik. Ukrayna’nın Rusya’ya karşı mücadelesinde ABD’nin sağladığı mali yardıma saygı ve minnettarlık göstermesini beklemeniz bize hakaret gibi geliyor. Minnettarlık, özgür dünyanın değerlerini savunmak için kanlarını döken kahraman Ukraynalı askerlere

Bazı toplumlarda bilgi, kültür ve entelektüel birikim en büyük prestij kaynağıdır. Bazılarında ise gösterişli arabalar, pahalı giysiler ve lüks telefonlar… Peki, neden maddi imkânları kısıtlı bireyler kendilerini geliştirmek yerine kısa vadeli statü sembollerine yönelir? Ve neden bu eğilim, az gelişmiş toplumlarda daha belirgin bir şekilde görülür? Gelişmiş toplumlarda bireyin değeri, sahip olduğu bilgi, üretkenlik ve

Büyük düşünce ve devlet adamı İngiliz yazar Thomas More’nin (1487-1535) başına gelenler ile bizim Şeyhülislam Ahizade’nin başına gelenler arasında ne gibi bir benzerlik olabilir ki demeyin sakın. Thomas More’nin başına gelenler aslında bugün de hala tüm dünyada ününü koruyan Utopia adlı eserinin baş kahramanlarından bilge Raphael ile aynıydı. Yazar sanki başına gelecekleri yazmıştı eserinde. İsterseniz

Sayın Erdoğan Karakoyunlu’nun 2004 yılında Şanlıurfa Barosunda yaptığı enfes konuşma aşağıda yer alıyor. O zamanların Baro Başkanı Sayın Müslüm Akalın’ın o günkü geniş ufuklu davet konuşmasını da sunuyoruz, Şanlıurfa Baro Başkanı Av. Müslüm Akalın’ın Dr. Yılmaz Karakoyunlu’nun Urfa’daki söyleşisini sunuş konuşması (25/11/2004) KARAKOYUNLU ve DAYSAN’ın OĞLU ​​Daisan nehri Urfa şehrini yarıp geçer. Milattan iki yüzyıl